کیسه های پلاستیکی آلودگی دارند و ضروری نیستند: هیچ کدام بازیافت نمی شوند. با مصرف کمتر و بهتر از محیط زیست محافظت می کنیم.
کیسه زباله رولی سبحان محصول شاخص فرهنگ دور ریختنی ما است که مقادیر زیادی از مواد و انرژی را برای تولید محصولات زودگذر و یکبار مصرف که اغلب اضافی هستند هدر می دهد.
کیسه های پلاستیکی را می توان با ظروف یا سیستم های بادوام و زیست محیطی (کیسه های پارچه ای، پلاستیک مقاوم، کاغذ، چرخ دستی های خرید…) جایگزین کرد. در اسپانیا به ازای هر نفر در سال 250 کیسه استفاده می کنیم.
هم ساخت و توزیع و هم درمان بعدی آن باعث ایجاد مشکلات زیست محیطی قابل توجهی می شود. به همه این دلایل ما ناپدید شدن آن را ضروری می دانیم.
در سه مرکز بزرگ تصفیه زباله (جرز، میراموندو-مدینا- و لوس باریوس) کیسه ها در عدل های بزرگ دفن یا انباشته می شوند، زیرا بازیافت آنها 100 برابر بیشتر از ساخت دوباره آنها هزینه دارد.
این یکی از دلایلی است که بیش از 90 درصد زباله‌های جامد شهری ما به محل‌های دفن زباله یا سایر جوامع خودمختار در زباله‌سوزها ختم می‌شود.
دلایل نه گفتن به کیسه های پلاستیکی:
آنها از نفت، یک منبع تجدید ناپذیر، گران قیمت، به طور فزاینده کمیاب و مسئول انتشار گازهای گلخانه ای، یعنی تغییرات آب و هوا، تولید می کنند.
بازیافت آنها سودآور نیست: هزینه بازیافت آنها 100 برابر بیشتر از تولید آنها جدید است.
بیشتر آنها در دریا سوزانده می شوند یا در کوره های زباله سوز و سیمان سوزانده می شوند. آنها کیسه هایی را پیدا کرده اند که در شمال دایره قطب شمال و در نقاط دورافتاده اقیانوس اطلس جنوبی شناور هستند.
آلاینده در حین ساخت و سوزاندن.
برخی از آنها با جوهرهای سمی چاپ می شوند.
بین 150 تا 1000 سال طول می کشد تا تجزیه شوند.
پراکندگی آن در طبیعت باعث مرگ حیوانات در محیط خشکی و آبی می شود. به عنوان مثال، لاک پشت ها، دلفین ها یا نهنگ های اسپرم خورده می شوند زیرا با چتر دریایی و ماهی مرکب اشتباه گرفته می شوند.
یافتن آنها در لاشه حیوانات دریایی به طور فزاینده ای رایج است زیرا باعث انسداد، تحریک یا پارگی دستگاه گوارش می شوند و میزان غذایی که حیوانات می توانند بخورند را کاهش می دهند.
