اگر به تحلیل بازار آب محلی بسنده کنیم، اکثریت سهم آن مربوط به آب معدنی اصفهان ساکن است (51.5 درصد در سال 2004، در مقایسه با 59.5 درصد در سال 2003، که حاکی از کاهش مشارکت آن تقریباً 15 درصد است.
و به دنبال آن، آب معدنی گازدار (29.5 درصد در سال 2004، در مقایسه با 36.9 درصد در سال 2003، که نشان دهنده کاهش 20 درصدی مشارکت آن است.
رتبه سوم آب های طعم دار (19 درصد در سال 2004، در مقایسه با 3.7 درصد در سال 2003، که نشان دهنده رشد است. 410 درصد مشارکت تنها در یک سال).
آب های معدنی در واقع شاخه ای از صنعت آب هستند که در دو سال اخیر بیشترین رشد را داشته و در زمان سرمایه گذاری بیشتر توجه تولیدکنندگان به آن معطوف شده است.
یکی از بزرگترین مزیت های محصول این است که طعم دار بودن و در عین حال متعلق به شاخه آب معدنی بودن، رقابت با بازار نوشابه را با این واقعیت اضافه می کند که در تخیلی به آنچه سالم است مربوط می شود. یا با چیزی که کالری کمی دارد.
از طعم‌های موجود آب‌های طعم‌دار، 60 درصد به طور مساوی بین طعم‌های لیمو-آهک و مرکبات یا مرکبات تقسیم می‌شود که 23 درصد آن گریپ فروت و 16 درصد لیموناد است.
Danone مالک برندهای Villavicencio، Villa del Sur و Ser است، در حالی که نستله مالک Eco de los Andes، Nestlé Pureza Vital و Glaciar است.
شرکت های کوکاکولا، گاربین و پریتی نیز در این بازار حضور دارند، البته به میزان کمتر.
همچنین باید توجه داشت که فراتر از این تمرکز بالا در کانال‌های فروش سنتی، تعداد بسیار بالایی از شرکت‌های کوچک با وسعت منطقه‌ای و محلی وجود دارد که درک دقیق ابعاد زنجیره تولید را دشوار می‌کند.
همانطور که قبلاً گفته شد، اگرچه بازار آب معدنی رشد پایدار و قابل توجهی را حفظ کرده است، اما به تجارت خارجی محصول تبدیل نشده است.
75 درصد تقاضای بین‌المللی در سطح بازارهای داخلی برآورده می‌شود، از جمله دلایل دیگر زیرا انتقال و زمان‌هایی که این امر نشان می‌دهد می‌تواند در برخی موارد کیفیت محصول را تغییر دهد.
