سس خردل دیژون عوارض جانبی کمی دارد. اگر برای مدت طولانی نگهداری شود شامل تاول های پوستی می شود.
با این حال، مصرف زیاد آن می‌تواند باعث مشکلات تنفسی و مشکلات قلبی از جمله نارسایی و خواب‌آلودگی شود و در شرایط شدید منجر به کما و مرگ شود.
خردل دیژون زرد کم رنگ است. فلفلی تر از خردل زرد است. خردل سنگی بهترین گزینه برای جایگزینی خردل دیژون است. اگر سنگ زمین نیست، حتی می توانید از خردل زرد ملایم تر استفاده کنید.
طعم آن نیز با نوع آن متفاوت است. به عنوان مثال، خردل زرد طعم سرکه یا تند دارد، در حالی که خردل سفید طعمی فلفلی دارد و خردل سیاه طعمی تند و تند دارد.
خردل را نمی توان کاملاً شیرین یا ترش دانست. طعم آن از تند تا تلخ متغیر است. بسته به گزینه جفت شما، طعم آن متفاوت است. بسیاری از مردم طعم آن را طعم اومامی نیز توصیف کرده اند.
سرشار از مواد مغذی است و فواید متعددی برای سلامتی دارد. می توان آن را مصرف کرد و همچنین به صورت موضعی استفاده کرد. روغن، دانه و برگ خردل همه قسمت های این گیاه خوراکی است.
طبق نظرسنجی 1000 آمریکایی که توسط Synovate انجام شد، خردل دومین انتخاب مورد علاقه آنها بود. طعم و اسانس بسیار کم کالری و بدون چربی و طعم و بافتی که به غذا می دهد.
خیر، خردل حاوی گوشت خوک نیست. خردل یک گیاه است; بنابراین، با گوشت خوک مرتبط نیست. علاوه بر این، به جز خردل دیژون و خردل عسلی، خردل خود گیاهی است. در نتیجه، این یک محصول حیوانی نیست.
تفاوت در طعم و مواد تشکیل دهنده منحصر به فرد آنها نهفته است. خردل انگلیسی طعم ملایم تری نسبت به طعم تند، متراکم و پیچیده خردل دیژون دارد.
علاوه بر این، خردل انگلیسی از آسیاب کردن دانه‌های خردل زرد و زردچوبه درست می‌شود، در حالی که خردل دیژون از آسیاب کردن دانه‌های خردل با سرکه، نمک و بسیاری از مواد دیگر به دست می‌آید.
