گل گاوزبان امسال یک گیاه بسیار رایج در حوضه مدیترانه است که از زمان های قدیم برای بسیاری از فضیلت های متعددش شناخته شده است. اگرچه در حال حاضر به طور گسترده در سراسر اروپا پراکنده شده است، این گونه گیاهی است که منشاء آن در خاور دور است.
اثرات مفید مرتبط با مصرف گل گاوزبان با مصرف هر قسمت از این گیاه، از برگ تا گل (و در برخی از آماده سازی ها، حتی ساقه) حاصل می شود.
در میان عناصر کمیاب اصلی موجود در دانه های گل گاوزبان، آهن فراوان (حمایت از گلبول های قرمز)، کلسیم و فسفر (تعادل سیستم اسکلتی) و پتاسیم (عملکرد قلب و سیستم گردش خون) وجود دارد.
دانه ها ارزش افزوده واقعی این گیاه هستند زیرا از آنها با پرس سرد روغن بسیار گرانبهایی سرشار از فضیلت استخراج می شود.
در واقع روغن گل گاوزبان به عنوان یک ماده معدنی قوی عمل می کند زیرا سرشار از آنتی اکسیدان است.
از این رو، در میان کاربردهای اصلی، استفاده از یک گیاه برای مصرف در آشپزخانه و همچنین یک داروی دارویی، به دلیل غنی بودن از روغن های موجود در میوه ها و دانه ها و همچنین خواص تصفیه کنندگی برگ و گل است.
گل گاوزبان با نام‌های محبوب بسیاری مانند بوراسین، بورانا، اورانیا و همچنین علف‌های مودار، زبان کم‌کم یا مردانه شناخته می‌شود.
از خانواده Boraginaceae، به طور خاص به جنس Borago و از گونه officinalis تعلق دارد. در واقع شباهت زیادی به گیاه ترنجبین (Mandragora officinarum) دارد که عمدتاً به این دلیل است که گل گاوزبان عمدتاً در بهار و گل گاوزبان در پاییز گل می دهد.
اما، مراقب دومی باشید، زیرا دارای مواد آلکالوئیدی است (بیش از همه، ترنجبین). در واقع آن مواد قادرند در مصرف کنندگان نوعی حالت خواب آور ایجاد کنند.
این روغن از پرس سرد دانه های گل گاوزبان به دست می آید و برای استخراج غلظت های متوسط رو به بالا اسید گاما لینولنیک (تقریباً 20 درصد کل) استفاده می شود.
