میل به لباس به قدمت خود بشر است. ابتدا در مورد محافظت در برابر باران و سرما بود، سپس مد و کیفیت پارچه مهم شد. ابریشم به ویژه مورد طمع بود، اما به سرعت غیرقابل قیمت شد. امروزه انتخاب مواد درج شده نامحدود است.
پارچه سوزن دوزی برای مانتو از قدیمی‌ترین پارچه‌های شناخته شده بشر هستند. اولین فرهنگ‌های عالی قبلاً کتان را کشت می‌کردند که “هک شده” و به کتان تبدیل می‌شد.
گواهی استفاده اولیه از پارچه‌ها، مومیایی‌هایی هستند که در کتانی پیچیده شده‌اند، که باستان‌شناسان آن‌ها را در اتاق‌های تدفین مصر پیدا کردند.
مزرعه کتان شکوفه کتان هزاران سال است که کشت می شود.
منسوجات پنبه‌ای که مردم برای چندین هزار سال با آن لباس می‌پوشیدند، به همان اندازه قدیمی هستند، به‌ویژه در آمریکای لاتین و مصر کنونی.
سومین ماده خام ضروری برای تولید نساجی پشم بود. گوسفندها و بزهایی که 9000 سال است در خاورمیانه و آسیای مرکزی در خانه بوده اند، مواد مورد علاقه را فراهم کردند.
در مناطق شمالی، به دلیل صرفه جویی، گوسفندهای پشمالو مانند Heidschnucke اغلب در خاک های شنی هیت های اروپای مرکزی نگهداری می شوند.
بهترین پشم توسط گوسفند مرینو تهیه می شود که منشا آن آسیای صغیر است. در اسپانیا، پرورش این گوسفندها در قرن چهاردهم رونق گرفت.
دو دستی پشم گوسفند را شانه می‌کنند که مخصوصاً در مناطق شمالی‌تر بسیار محبوب است. علاوه بر پشم، کتان برای مدت طولانی مهمترین پارچه سوزن دوزی برای تولید منسوجات در اروپای مرکزی بود.
تنها در اواخر قرون وسطی، پنبه مصر از طریق ونیز، مهم ترین بندر تجاری آن زمان، به شهرهای آلمان می رسید. در جنوب آلمان، یکی از پنبه های تازه وارداتی پارچه ای به نام بارشنت درست می کرد. این پارچه یک پارچه ترکیبی است که تار آن کتان و پود آن پنبه است.
فقط از طریق بافندگی، الیاف، اعم از پشم، کتان، پنبه یا ابریشم، به پارچه سوزن دوزی واقعی تبدیل می‌شود.
اصل بافندگی از عصر حجر شناخته شده است. به اصطلاح بافندگی وزن، اجرای ماشین های بافندگی انسانی، می تواند از یافته های اولیه در لبه شمالی کوه های آلپ بازسازی شود.
در هر بافندگی نخ هایی وجود دارد که از طول کشیده می شوند (تار) و نخ هایی که به صورت متقاطع می روند (پود).
